Ocieplone poddasze albo izolacje termiczna ścian domu szkieletowego wymagają ochrony przed wilgocią przedostającą się z wnętrza domu. Jeśli podczas budowy nie zostaną zastosowane folie paroizolacyjne, zawilgocone elementy termoizolacji staną się miejscem rozwoju grzybów i pleśni niszczących drewno, również organizmów stanowiących zagrożenie dla zdrowia człowieka.
Właściwości i zastosowanie folii paroizolacyjnej
W pomieszczeniach mieszkalnych wciąż produkowana jest para wodna: gotowanie, pranie a nawet oddychanie sprawiają, że wilgoć unosi się w powietrzu i dociera do poddasza, w przypadku domu kanadyjskiego cała konstrukcja jest narażona na jej działanie. Aby nadmiar wilgoci nie uszkodził warstwy izolacyjnej (najczęściej wełny lub izolacji z włókna drzewnego) należy umieścić folię, która tę wilgoć zatrzyma. Folia paroizolacyjna nie jest folią paroszczelną, ale jej przepuszczalność jest niewysoka, przez co folia dobrze chroni izolację przez nasiąkaniem wilgocią.
Folię paroizolacyjną stosuje się do ochrony izolacji poddasza, a w domach szkieletowych uszczelnia się nią wszystkie ściany i stropy. W starych domach murowanych można folią przykryć stropy wykonane z drewna.
Jeśli w domu planowane jest nieogrzewane pomieszczenie oddzielone od pozostałych ścianką działową, to izolację tej ścianki należy wzmocnić folią paroizolacyjną – bez niej powstająca na styku strefy ogrzewanej z nieogrzewaną wilgoć uszkodzi izolację.
Folia paroszczelna – rodzaje
Na rynku dostępne są cztery rodzaje folii paroizolacyjnej:
- Folia polietylenowa lub polipropylenowa – to najczęściej jednowarstwowa cienka, miękka folia, czasem pokryta siateczką z tego samego tworzywa. Spotyka się również folie złożone z dwóch warstw: polipropylenowej i polietylenowej. Poza poddaszami doskonale sprawdza się w pomieszczeniach z dużą ilością wilgoci, na przykład kuchniach, łazienkach, nieogrzewanych pomieszczeniach gospodarczych.
- Folia aktywna, zwana inteligentną, to wielowarstwowa folia o zmiennym oporze dyfuzyjnym, który dostosowuje się do poziomu wilgotności i ciśnienia panującego w pomieszczeniu. Zimą i jesienią współczynnik dyfuzji jest bardzo wysoki; latem, gdy ciepło i sucho jego wartość jest niska, tak jak niska ilość pary wodnej w otoczeniu.
- Ekrany termoizolacyjne – folie wielowarstwowe, bardzo grube (nawet do kilku centymetrów), często pokryte warstwą metalu. Tego typu folie nie są zwykłą ochroną przed wilgocią, to elementy składowe termoizolacji.
- Folie metalizowane – wykonane z polipropylenu lub polietylenu mają warstwę aluminium, która odbija i zatrzymuje ciepło wydostające się z pomieszczeń. Folie metalizowane nie tylko chronią izolację, ale poprawiają termikę domu.
Układanie folii
To czynność łatwa, ale wymagająca ostrożności. Niemal wszystkie folie, poza grubszymi ekranami termicznymi, są bardzo delikatne i łatwo ulegają uszkodzeniu. Nie wolno również zapomnieć o pozostawieniu szczeliny wentylacyjnej.
Jeśli w domu nie zostały przed zimą zakończone prace mokre, typu wylewki czy tynkowanie, to nie powinno się zakładać folii. Zbyt duża ilość wilgoci zamknięta w domu odłoży się w izolacji dachu, a następnie te mokre połacie dachowe wpłyną na znaczne straty energii cieplnej.